Ne arkadaş olmayı becerebildim, ne yâr, ne yaren.
Ne yoldaş olabildim çamurlu yollarda birilerine.
Ne asfalt caddeler boyu kolunda süzüldüm birilerinin.

Ne kaldırımlar boyu taşıdım bedenimi gururla, ne köy yollarında tozlara belendi ayakkabılarım.
Ne köylerde sustu delibaşım. Ne kentlere sığdı avazım.
Ne akıllı oldum ne deli, hep sorarım kendime, bu ruh nereli?

Alıp başımı gitsem, unutulmuş viraneye dönmüş, haritalardan silinmiş,
baykuşların tünediği köylere. Karıncalarla etsem hasbıhal.


Avazım sığmıyor bu kente.Bu kent almıyor beni koynuna.
Bu kentte çürüyor sesim,soluyor,rengini yitiriyor.
Siyah beyaz bir fotoğrafta kalmış bir tebessüm.
Bu kentte ölü doğmuş düşler boyunca keder.
Bu kentte hafızalarını yitirdiği için sahte ve sonradan edinilmiş kimliklerle dolaşıyor insanlar.
Ya da bana öyle geliyor.
Öyle olmalarını istiyorum.

Çile hanemde bir başına çürümeyi beceremediğim için bir topluluk arıyorum kendime.
Kederleri ve kaderleri bana benzeyen.
kelimelere gereksinim duymadan anlaşabileceğim birileri olmalı.
Yüreğinden benimkine benzer trenlerin geçtiği,beyninde benim aktığım denize dökülen
ırmakların aktığı birileri olmalı.

Dudaklarıma su yürür mü, baharda kuru asma dallarına yürüdüğü gibi?

Adıma su diyorlar su gibi olabilir miyim? Akabilirmiyim sonsuzluğa sonlu olan bu dünya da?
 MC YAKUBU54