KOPARMIŞTIK BELKİDE KIYAMETİ?
Beni bende boğan tek bir bakışındır senin ey yar,
Çoktan gönderdim denizin dibine gözlerimdeki yangın küllerini.
Bir çığlık ortası kadar belirleyici bu susmaların ey yar,
Kopardık ellerimizle içimizde biz belki de kıyameti…

Yüreğim zaman üstü hislerin sığınağı ey yar,
Değiyor gözlerime tek bir gülüşünle sevincin eli.
Hüzün sarmaşığı kapladı ansızın şiir yollarımı ey yar,
Kopardık ellerimizle içimizde biz belki de kıyameti…

...USANDIM...
Dinmek bilmeyen fırtınalar kadar ısrarlıyım bu aşkta,
Bir türlü vazgeçemiyor ellerim ellerini aramaktan.
Gözlerimde nakşolmuş gözlerinin buğusu ey sevgili,
Usandım "sen"li düşüncelere sensiz dalmaktan.

Koparırcasına gideceğim bir gün gözlerimi gözlerinden,
Kurtulacaksın aşkımın ağırlığını taşımaktan.
Anlaşıldığı kadardır geride bırakacaklarımız ey sevgili,
Usandım her şeyi ifade edebilmek için çırpınmaktan.

Vazgeçebilirdim bir sızı olsaydı gözlerinde,
Dalgın dalgın baktığın öteleri bile kıskanmaktan.
Parçalayabilirim tırnaklarımla kalbini ey sevgili,
Usandım dar vadilere beyhude taşmaktan.

Gaye yakınlaşıldıkça uzaklaşandır yüreğimize,
Hiç bıkmamalı insan ötelerden de ötelere uzanmaktan.
Kavuşur belki de böylece ruhum huzura ey sevgili,
Usandım vuslatı perdelerin gerisinde aramaktan.

Ne kadar söz varsa o kadar artmakta mesafe,
Kurtulmalı gözler bir an önce dilin hükümdarlığından.
Aşk suskunlukta yaşanılıyor anlıyor musun ey sevgili,
Usandım artık aramıza bu kelimeleri koymaktan.

YABANCI
Bir başka anlamı daha varmış uzaklığın,
Böylesi bir yakınlık ne derin bir acı, anla,
Yakınımdasın, yakınımdasın, yakınımdasın,
O kadar yakınımdasın ki sarılamıyorum bile sana.

Gözlerinde hep başka ellerin sildiği yaşlar,
Yüreğinde hep başka dillerin tesellisi…

Ölümün bile benden uzaklarda olacak sevgili,
Ne söylesem yapmacık diyecekler, ne yapsam kasıtlı,
Kim bilir ne zaman duyacağım haberini, ne olacağım?
Ağlamak bile kolay değil, "Kim bu?" diye soracaklar,
"Kim bu uzaktaki yakın, ya da yakınındaki yabancı?"